Er lag al een lange tijd een half gefabriceerd rokje op mij te wachten. Aan het stofje lag het niet. Het is een fijne rib met allemaal leuke uiltjes erop. Ik zag het stofje op de lappenmarkt in Utrecht en ik was meteen verliefd. Het patroon is van Mme Zsazsa uit het boek 'Allemaal rokjes' en is in heerlijk duidelijke taal geschreven. Maar toch... het duurde "even" voordat ik verder ging met het rokje.
Na samen een middag met Grote Zus aan de slag te zijn geweest, kwam ik er achter dat de maat veulste groot was (nou ja, dat is altijd beter dan andersom). Dus ik moest de naden innemen. Dat was de grote uitdaging. Schoonmams had tips meegegeven, internet heeft veel filmpjes en het kriebelde vandaag énorm. Dus m'n huisje heb ik gelaten voor wat het was en ik ben gaan genieten van het heerlijke geluid van een snorrende naaimachine.
Het goede nieuws is dat de naden zijn ingenomen, het rokje nu lijkt te passen en de rits er voor de helft inzit. Zo heel veel hoeft er nu dus niet meer te gebeuren. Voor de mensen onder ons die hun kleding uitsluitend in winkels halen en woorden als rijgen, doorslaan en patroonpapier grote vraagtekens op het gezicht tovert: ik moet nu de andere helft van de rits nog in de rok zetten, de boord (bovenkant van de rok) en zoom (onderkant van de rok, da's dan misschien wel weer logisch) mooi maken. Daarna aantrekken, kijken of alles klopt en vooral erg genieten van mijn zelf gemaakte rokje!
Er is ook slecht nieuws. Doordat ik zo hard aan het werk ben, met hier en daar flink wat gepruts, vergeet ik bijna alles om mij heen. Dus toen ik mijn maag boven de machine uit hoorde, bedacht ik dat lunchen misschien niet zo'n heel verkeerd idee is... ;-)
Dus ik ga snel lunchen en daarna weer snel verder. Wie weet komt het rokje ook nog af vandaag. Een mooie pronkfoto volgt later. Want stiekem ben ik er toch ook wel heel trots op dat ik straks een rokje in de kast heb hangen die ik (bijna) helemaal zelf gemaakt heb!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten